Page 10 - •-- สมุดภาพเพชรบูรณ์ --•
P. 10

พื้นภูมิเมืองเพชรบูรณ์


                                                                                 โดย ดร.วิศัลย์ โฆษิตานนท์

                                                               ้
                                                                       ี
                  จังหวัดเพชรบูรณ์ เป็นดินแดนประวัติศาสตร์บนลุ่มนำาป่าสัก ท่ปรากฏหลักฐานการค้นพบทางโบราณคด  ี
           ของมนุษย์ในยุคก่อนประวัติศาสตร์ในหลายพื้นที่ เช่น อำาเภอเมืองเพชรบูรณ์ หล่มสัก หนองไผ่ วังโป่ง ชนแดน
                                             ิ
           วิเชียรบุรีและศรีเทพ โดยเฉพาะอย่างย่งคือ บริเวณอุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพได้ปรากฏร่องรอยของหลาย
                                                                                        ื
           อารยธรรมทับซ้อนกันอยู่ในสถานท่เดียวกัน นับว่าเป็นชุมชนท่มีความเจริญรุ่งเรืองต่อเน่องกันมายาวนานนับ
                                          ี
                                                                  ี
                                           ื
                 ึ
                                                   ื
           พันปี ซ่งได้ขุดพบโครงกระดูกและเคร่องมือเคร่องใช้มนุษย์ก่อนประวัติศาสตร์ จารึกอักษรปัลลวะและเทวรูปฮินด ู
           โบราณ อีกทั้งยังมีโบราณสถานสมัยทวารวดี ได้แก่ เขาคลังใน เขาคลังนอก และเขาถมอรัตน์ และโบราณสถาน
           สมัยขอม ได้แก่ ปรางค์ศรีเทพ ปรางค์สองพี่น้อง และปรางค์ฤๅษี นอกจากนั้นยังพบแท่งศิลาจารึกหินทรายที่
           มีการจารึกครั้งแรกตั้งแต่ พ.ศ. ๑๕๖๔ ไว้ด้วยอักษรขอม ภาษาสันสกฤต สันนิษฐานว่านำามาจากเมืองศรีเทพ
           ปัจจุบันนี้ได้อัญเชิญมาตั้งเป็นเสาหลักเมืองเพชรบูรณ์

                                                                                                ี
                  เพชรบูรณ์เป็นดินแดนแห่งวีรกษัตริย์ “พ่อขุนผาเมือง” เจ้าเมืองราด (มีข้อสันนิษฐานว่าอยู่ท่หล่มสัก) ผู้ม ี
                                ั
           คุณูปการในการร่วมก่อต้งอาณาจักรสุโขทัยร่วมกับพ่อขุนบางกลางหาว เจ้าเมืองบางยาง (พ่อขุนศรีอินทราทิตย์)
                            ี
           ตามศิลาจารึกหลักท่ ๒ วัดศรีชุม และในสมัยสุโขทัยน้เอง มีหลักฐานว่าเพชรบูรณ์ได้มีความเจริญตั้งเป็นบ้านเมือง
                                                        ี
           อย่างมั่นคงแล้ว ดูจากศิลาจารึกพ่อขุนรามคำาแหงหลักที่ ๑ กล่าวถึงเมือง “ลุมบาจาย” (เชื่อว่าคือ หล่มเก่า) และ
           ศิลาจารึกสุโขทัยหลักที่ ๙๓ วัดอโศการาม ได้มีการกล่าวไว้ว่า เมืองวัชชปุระ (สันนิษฐานว่าคือเมืองเพชรบูรณ์)
                                ุ
                                                                                  ั
                                                                                     ิ
                              ุ
                     ี
                                                                     ั
                                                                  ้
                                                                                                         ั
                                            ั
           เป็นเขตรฐสมาของกรงสโขทัยด้านตะวนออกเฉียงใต้ นอกจากนันยงปรากฏแนวคนดนคนาตาม (แนวถนนสน
                                                                                       ู
                                                                                         ำ
                                                                                         ้
                   ั
           คูเมืองในปัจจุบัน) ท่สร้างไว้เพื่อป้องกันเมืองในสมัยน้น และหลักฐานทางโบราณคดีท่สำาคัญอีกช้นหนึ่งคือ จารึก
                                                                                             ิ
                                                                                    ี
                            ี
                                                         ั
                                                                                     ี
           ลานทองคำาท่พบในเจดีย์ทรงพุ่มข้าวบิณฑ์ สมัยสุโขทัย ในวัดมหาธาตุ เมืองเพชรบูรณ์ ท่จารึกไว้เม่อ พ.ศ. ๑๙๒๖
                                                                                              ื
                      ี
           ได้ระบุถึงชื่อเมืองเพชรบูรณ์ว่า “เพชบุร” ซึ่งได้มีการตีความคำาว่า “เพช” น่าจะมาจากคำาว่า “พีช” (พี-ชะ) อันเป็น
           คำาบาลีแปลว่า “พืช” ฉะนั้น ชื่อเมืองเพชรบูรณ์ในยุคแรกคงมีความหมายถึงเมืองแห่งพืชพันธุ์ธัญญาหารนั่นเอง
                                                                                ี
           และชื่อดังกล่าวนี้ยังมีปรากฏในหลักฐานเอกสารยุคต่อๆ มาอีกด้วย คือแผนท่ไตรภูมิพระร่วงในสมัยต้นกรุง
           ศรีอยุธยา แผนที่เดินทัพสมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์ และตำาราพิชัยสงครามเมืองเพชรบูรณ์ ฉบับพรหมบุญ ด้วย
           เขียนชื่อเมืองเพชรบูรณ์ในอดีตว่า “เพชบูรร”
                  สมัยกรุงศรีอยุธยา แผ่นดินสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ ปรากฏหลักฐานว่า เพชรบูรณ์เป็นหัวเมืองชั้นโท
           มีหน้าที่นำาทัพในการศึกสงครามด้านเมืองลาว มีชื่อเจ้าเมืองว่า พระยาเพชรรัตน์สงคราม มีศักดินา ๑๐,๐๐๐ ไร่
                                                                                     ี
                    ั
           นอกจากน้น ยังปรากฏหลักฐานทางโบราณคดี คือกำาแพงเมืองเก่าของเมืองเพชรบูรณ์ท่สร้างในช่วงกรุงศรีอยุธยา
           ตอนกลาง เป็นกำาแพงเมืองท่มีการก่ออิฐถือปูนประกอบด้วยศิลาหินทราย มีป้อมปราการท้ง ๔ มุมและประตู
                                     ี
                                                                                          ั
                                                                                               ี
                                                                                  ั
                                                                                           ุ
                                                                       ู
                                ี
                                    ั
                            ี
           ทางเข้าเมอง และมเจดย์สมยอยธยาหลายองค์คอ เจดย์ทรงปรางค์ค่หน้าโบสถ์วดมหาธาต เจดย์ทรงปรางค์
                    ื
                                                     ื
                                                           ี
                                        ุ
           วัดพระแก้วและวัดไตรภูมิ เจดีย์ทรงระฆังที่วัดพระสิงห์ (วัดร้าง) นอกจากนั้น ยังมีโบสถ์และพระพุทธรูปศิลปะ
           สมัยอยุธยาประดิษฐานอยู่ภายในวัดหลายแห่งของจังหวัดเพชรบูรณ์ เช่น วัดมหาธาตุ วัดไตรภูมิ วัดช้างเผือก
           วัดโพธิ์กลางนางั่ว และวัดต่างๆ ในตำาบลนายม เป็นต้น
                                                                                               ั
                  ทงนี ตามประวติศาสตร์ท้องถ่นเชือว่า สมเด็จพระนเรศวรมหาราชได้ทรงเคยเสด็จเดินทพผ่านจังหวัด
                   ั
                               ั
                                            ิ
                                               ่
                   ้
                      ้
                                                                                                 ี
                                                                                       ั
           เพชรบูรณ์เพื่อไปตีเมืองเขมร จึงได้มีการสร้างศาลสมเด็จพระนเรศวรฯ ไว้ ณ บริเวณน้น ในพื้นท่ของอำาเภอ
                                                                                                   ี
           วิเชียรบุรี และในช่วงปลายกรุงศรีอยุธยา ปรากฏหลักฐานเอกสารในคำาให้การขุนหลวงวัดประดู่ทรงธรรมท่กล่าวถึง
           8   สมุดภาพเพชรบูรณ์
             Ÿ
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15