Page 12 - :: มหาวิทยาลัย | หนังสือที่ระลึกงานคืนเหย้าชาวจุฬาฯ ๒๕๖๗ ::
P. 12

้
                                 ิ
                   ในปลายปีนน กจการของสโมสรร่งเรองขน ท่านอธิการหอ สมิชฌน์กบข้าพเจ้า
                             ั
                                                ุ
                                                       ึ
                                                                               ั
                                                       ้
                                                   ื
                            ื
                               ี
             รวมปรึกษากันเร่องท่จะทำาหนังสือพิมพ์ของสโมสรจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย ให้เป็น
             ระเบียบเรียบรอยและถาวรต่อไป สมิชฌน์รับเป็นผู้หาเรื่องและเขียนภาพหัวเรื่องให้ด้วย
                         ้
             เสร็จ อันท่จริงแล้วสมิชฌน์ควรจะได้รับตำาแหน่งเป็นบรรณาธิการของมหาวิทยาลัย แต่จะ
                     ี
             เป็นด้วยเหตุผลกลใดข้าพเจ้าไม่ทราบชัด เจ้าคุณราชดรุณรักษ์กับสมิชฌน์ได้มอบหน้าท ี ่
                                          ั
                                             ื
                                                           ื
                                                                          ี
             บรรณาธิการให้แก่ข้าพเจ้า พร้อมท้งเร่องและภาพหัวเร่อง ข้าพเจ้าไม่รู้ท่จะปัดอย่างไรได้
             เพราะมองไม่เห็นใครท่พอจะโยนต่อไปอีก ถ้าข้าพเจ้าไม่รับ หนังสือพิมพ์มหาวิทยาลัย
                                ี
                                                ิ
             ก็จะยังไม่เกิด ข้าพเจ้าจึงจำาใจต้องหอบห้วเอาภาระอันหนักเข้าไว้ ท้ง ๆ ท่รู้อยู่แล้วว่า
                                                                              ี
                                                                        ั
             ตนยังมีความรู้อ่อนต่อหน้าที่บรรณาธิการอยู่มาก” ๑
                                                                        ั
                                                                ึ
                   หนังสือของคณะนักเรียนมหาวิทยาลัยจึงบังเกิดข้นเป็นคร้งแรก โดยมีการ
             วางแผนว่าจะออกฉบับแรกในเดือนพฤษภาคมและมิถุนายน พ.ศ. ๒๔๖๖ และออก
             เป็นรายทวิมาส (สองเดือน) ต่อมานายประวัติ ตัณฑ์สุรัตน์ ในฐานะบรรณาธิการคิดว่า
             หนังสือยังไม่มีชื่อเรียก จึงได้กราบเรียนขอความกรุณาชื่อหนังสือจากเสนาบดีกระทรวง
                                                                           ิ
             ธรรมการขณะน้นก็คือเจ้าพระยาธรรมศักด์มนตรี โดยเจ้าพระยาธรรมศักด์มนตรีกล่าวว่า
                                                 ิ
                          ั
              ื
             ช่อหนังสือไม่ควรยาวเกินไป จึงขอให้มีชื่อเพียง “มหาวิทยาลัย” ซึ่งดูงามและเหมาะ
                                           ิ
                                                   ึ
                         ื
             หนังสือพิมพ์ช่อ “มหาวิทยาลัย” ก็เร่มก่อตัวข้นนับแต่น้น แต่ในช่วงแรกของหนังสือพิมพ์
                                                           ั
             ฉบับน้ได้พบกับอุปสรรคจำานวนมาก เพราะเป็นหนังสือท่จัดทำากันเองเพียงนักเรียน
                  ี
                                                                ี
             มหาวิทยาลัยไม่ก่คน ไม่ว่าจะเป็นอุปสรรคในการออกแบบหน้าปกของหนังสือซึ่งต่อมาได้
                           ี
                                                                              ี
             รับความร่วมมือจากหม่อมเจ้าอิทธิเทพสรรค์ กฤดากร หรือการหาเร่องแต่งท่นำามาลงใน
                                                                       ื
                                                                        ึ
             เล่มหนังสือ ฯลฯ และหนังสือพิมพ์มหาวิทยาลัยฉบับแรกก็ถือกำาเนิดข้นโดยวางจำาหน่าย
             ในวันที่ ๑๕ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๖๖ โดยมีนามว่า “หนังสือพิมพ์มหาวิทยาลัย เล่มที่ ๑
             ตอนที่ ๑ ประจำาเดือนพฤษภาคมและมิถุนายน พ.ศ. ๒๔๖๖”
                                                                           ื
                   การถือกำาเนิดหนังสือพิมพ์มหาวิทยาลัยในช่วงแรกนับว่าเป็นเร่องยากลำาบาก
                                                                       ี
                                         ื
             เพราะเป็นการใช้จ่ายเงินท่สูง เน่องด้วยบรรณาธิการต้องหาเร่องท่น่าอ่านและนำาภาพ
                                                                   ื
                                    ี
                                                                                      ั
             มาประกอบให้ดูหรูหรา จนทำาให้อธิการหอเรียกเข้าไปเทศนาบรรณาธิการอยู่บ่อยคร้ง
             แม้ว่าจะมีอุปสรรคอยู่บ้างแต่ก็กลับพบว่าหนังสือพิมพ์มหาวิทยาลัยได้รับการตอบรับ
                                        ี
                                                                           ื
             อย่างดีจากผู้คนในสังคมสยามท่ขณะนั้นต่างพยายามโหยหาการบริโภคเร่องอ่านเล่นและ
             ๑     ประวัติ ตัณฑ์สุรัตน์, “หนังสือพิมพ์มหาวิทยาลัย” ใน มหาวิทยาลัย ๑๖,๕ (๒๔๘๑), น.๙๓๐-๙๓๑.


             10 I มหาวิทยาลัย
   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17