Page 10 - :: มหาวิทยาลัย | หนังสือที่ระลึกงานคืนเหย้าชาวจุฬาฯ ๒๕๖๗ ::
P. 10
กำาเนิดคณะหนังสือพิมพ์ “มหาวิทยาลัย” ในสังคมไทย
กนิษฐ์ วิเศษสิงห์
ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
“ชโย! ชโย!! ชโย!!!” เสียงโห่ร้องอวยชัยของคณะหนังสือมหาวิทยาลัย
ดังสนั่นราวกับว่าห้องสำานักงานจะพังลงไป
“คณะเราจงอวยพรแด่ท่านผู้อ่านหนังสือนี้”
เสียงท่านบรรณาธิการแหละตั้งต้นก่อน “จงเจริญ! จงเจริญ!! จงเจริญ!!!
พร้อมทั้งท่านผู้เปนสมาชิกและท่านทั้งหลายที่มีใจ
กรุณาเอื้อเฟื้อแก่หนังสือมหาวิทยาลัย”
(มหาวิทยาลัย เล่มที่ ๑ ตอนที่ ๑ เดือนพฤษภาคม-มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๖๖, น.๘๙)
การสถาปนาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ในเดือนมีนาคม พ.ศ. ๒๔๕๙ (ปีปฏิทิน
สากล พ.ศ. ๒๔๖๐) นอกจากจะเป็นจุดกำาเนิดของการมีมหาวิทยาลัยสมัยใหม่ (modern
university) เป็นครั้งแรกในสังคมไทยแล้ว ยังเป็นจุดกำาเนิดของการเกิด “นิสิตจุฬาฯ” ขึ้น
ในสังคมไทยด้วย มหาวิทยาลัยแห่งนี้ได้กลายเป็นแหล่งรวบรวมผู้คนหนุ่มสาวชาวสยาม
่
ทต้องการศึกษาเล่าเรยนในวิชาชั้นสูง พวกเขาเหล่าน้มาจากสถานภาพทางสังคม
ี
ี
ี
เศรษฐกิจและวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน มีพื้นเพถิ่นฐานกำาเนิดที่หลากหลาย และมาจาก
ทวทกภมิภาคของสงคมสยาม พวกเขาไดมารวมตัวกนศกษาเล่าเรียนอย่ภายใต้สถานท ี ่
ู
ั
ุ
ั
ู
ั
่
้
ึ
ที่เรียกว่า “มหาวิทยาลัย” ซึ่งนับว่าการเป็นนักเรียนมหาวิทยาลัยในช่วงเริ่มแรกถือเป็น
ี
ี
กลุ่มบุคคลพิเศษในสังคมสยาม เพราะมีเพียงไม่ก่คนในสังคมไทยเท่านั้นท่ได้มีโอกาส
ี
เข้ามาศึกษาในระดับท่สูงเพียงนี้ และพวกเขาต่างก็มีความสามารถในระดับท่สูง โดยเฉพาะ
ี
อย่างย่งความสามารถในการอ่านออกและเขียนได้ พวกเขาต่อมาจะกลายเป็นผู้ให้กำาเนิด
ิ
ส่อส่งพิมพ์ของนิสิตมหาวิทยาลัยแก่บรรณพิภพของสยามเป็นคร้งแรกในนาม คณะ
ื
ั
ิ
หนังสือพิมพ์ “มหาวิทยาลัย”
การเกิดข้นของหนังสือพิมพ์ “มหาวิทยาลัย” ส่วนหนึ่งเป็นผลจากการรวมกลุ่มกัน
ึ
ึ
้
ิ
ี
ี
ั
ิ
ของนักเรยนมหาวทยาลยใน พ.ศ. ๒๔๖๖ ทได้ก่อตังสโมสรของนิสตนักเรยนขนใน
ี
้
่
มหาวิทยาลัยของสยามเป็นครงแรกในนาม “สโมสรจุฬาลงกรณ์มหาวทยาลัย” โดยภายใน
ั
ิ
้
8 I มหาวิทยาลัย
